Położona na górującym nad doliną wzgórzu, dawna cerkiew w Smolniku nad Sanem, jest jednym z najpiękniejszych obiektów sakralnych osadzonych w Bieszczadach. Jej wartość została doceniona przez Światowe Dziedzictwo UNESCO.

Wzniesiona w 1791 roku na miejscu świątyni, której historia sięgała roku 1589, a która to została spalona przez Tatarów w 1672 roku. Z pożaru ocalała jedynie ikona Bogurodzicy z Dzieciątkiem, z postaciami proroków w klejmach. Dzisiaj możesz ją podziwiać w cerkwi w Równi.

Świątynia przez lata przechodziła dramatyczne zawirowania. W czasach wczesnego PRL cerkiew pełniła rolę magazynu pobliskiego PGRu, tu składowano siano. Niesława trwała aż do roku 1969 kiedy to wpisano cerkiew do rejestru zabytków. Wówczas w świątyni znajdował się ikonostas z czterema ikonami: Bogurodzica z Dzieciątkiem, Chrystus Pantokrator z rzędu Deesis, Ostatnia Wieczerza i Pantokrator z rzędu ikon namestnych. Ikony przeniesiono jednak w różne strony: do Muzeum Sztuki Ukraińskiej we Lwowie i do Muzeum w Łańcucie.

W 1974 roku świątynia została przekształcona w kościół rzymskokatolicki Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny św. Stanisława Biskupa.

Obecnie cerkiew jest jedną z czterech, zlokalizowanych w Bieszczadach, tzw. archaicznych, reprezentujących typ bojkowski.

Zaglądając do środka koniecznie zwróć uwagę na ołtarz, którego dekorację wykonano z carskich wrót pochodzących z Kuryłówki oraz na polichromię pokrywającą ściany i kopułę. Spacer wokół świątyni i chwila refleksji, to miejsce wymusza samoczynnie.