Przedstawicielka stylu wschodniołemkowskiego, niejedno przeszła, niejedno widziała. Jej poprzedniczka – w zapiskach wspomina się ją w 1530 roku – spłonęła w 1800, by po 5 latach powstać na nowo.

Po II wojnie światowej świątynia była jedną z dwóch cerkwi grecko-katolickich, w których nieprzerwanie odprawiano nabożeństwa, jednak po śmierci proboszcza – Emiliana Kaleniuk – w 1961 została, przez ówczesne władze, zamknięta. Od całkowitej likwidacji uradowała ją lokalna społeczność.

Świątynia ma przepiękną harmonijną bryłę. Ale nie tylko ona powinna ściągnąć Cię do siebie, również dzwonnica z 1834 roku, z dzwonem z 1882.

W bliskim sąsiedztwie cerkwi, warto zajrzeć na cmentarz gdzie znajdziesz kilka nagrobków z II połowy XIX i początku XX wieku.

Na koniec, stań na wzgórzu i rozejrzyj się wkoło … romantyczna panorama zostanie z Tobą na dłużej.