Krzysztof Worobiec wraz z żoną Danusią, osiadli na Mazurach, w miejscowości Kadzidłowo, gdzie prowadzą inicjatywę kulturową-gospodarczą „Oberżę pod psem”, gdzie również znajduje się z XIX wieku mazurska chałupa podcieniowa, która mieści ciekawą kolekcję autentycznych eksponatów świadczących o życiu codziennym ówczesnych mieszkańców… są niewątpliwymi pasjonatami historii Mazur.
Ostatnio Pan Krzysztof wydał dwa tomy „Zagubione Wioski Puszczy Piskiej”. Analityczne, wnikliwe kompendium wiedzy, które prowadzi czytelnika od czasów Krzyżackich, aż po współczesny okres po II wojnie światowej.
Dzisiaj Mazury kochamy za ich idylliczność, za piękno jezior, przyrody. Ten skrawek ziemi wybieramy by spędzić wakacje, odpocząć od miejskiego zgiełku. Natura niegdyś była jednak okrutna. Dzika. Trzeba było mocno się napracować by móc wyodrębnić sobie skrawek życia. Liczne wojny, również nie sprzyjały osadnictwu.
Niezwykle ciekawa opowieść. Jeśli jesteś pasjonatem i odkrywcą na pewno dasz się pochłonąć. Zrozumiesz bardziej życie, jego trud, poznasz bliżej tożsamość samych Mazurów. Kim byli? Polakami? Niemcami? A może po prostu Mazurami – bez deklaracji narodowej.
Na Mazurach żyło się całkiem dobrze do około 1943. A później przyszedł dramatyczny czas wojny, zmiany granic, wymuszonego politycznie transferu ludności.
Książkę, niewątpliwie, można traktować jako swoiste dziedzictwo kulturowe. Widać tu ogrom wiedzy, skrupulatność, chęć doszukiwania się dowodów, szczegółów, docierania do źródeł, precyzję w gromadzeniu materiałów zdjęciowych i statystycznych… wrażliwość spojrzenia na historię, namysł.
Ideą Pana Krzysztofa była chęć zrozumienia i opisania Mazur, ponad podziałami, polityką, narodowością. GRATULUJEMY!
Dziękujemy, że chcesz podzielić się z nami swoim odkryciem, miejscem, wydarzeniem. Abyśmy mogli je właściwie zakwalifikować, pozostaw kluczowe informacje. Odkrywajmy Polskę razem.
Twoja propozycja właśnie trafiła na biurko naszej redakcji. Z wielką przyjemnością się z nią zapoznamy.
Odnotowaliśmy błąd zapisu. Spróbuj ponownie. Dziękujemy.